Posts

Er was eens, heel lang geleden, zeg, een maand, een rapport van het Intergovernmental Panel on Climate Change. Een rapport dat herbevestigde wat iedereen al wist/vermoedde/vreesde/niet wilde zien/ontkende (streep door wat niet van toepassing is op jou). Als een tsunami stortte de media zich op de onheilspellende verhalen en voorspellingen. Maar de aandacht ebde ook weer weg, op zoek naar de volgende actualiteit. En hoewel diezelfde actualiteit doordrenkt is met de realisatie van de voorspellingen van dit en al die eerdere rapporten van het IPCC, eiste de waan van de dag vaak weer al onze aandacht op, zowel in ons privéleven als op het werk: kinderen naar de tandarts, maandrapportage afronden... Maar als je goed om je heen kijkt, zie je steeds meer mensen en bedrijven die binnen hun vakgebied, hun span of control, veranderingen in gang hebben gezet waarmee ze de conclusies van de IPCC-rapporten onderschrijven. Van regeneratieve boeren tot elektrisch rijden, van zonnepanelen tot het gebr

Oplossingsgericht

Na het uitbundige voorjaar met een intelligente lockdown en een verdroogde zomer waarin vakantieplannen werden aangepast, gaan we richting het najaar gebukt onder de dreiging van 'een tweede golf'.  Al voor de lockdown gingen bedrijfsjuristen hard aan de slag om de gevolgen van de coronacrisis op de bedrijfsvoering op te vangen. En ik heb niet het idee dat het werk sindsdien ook maar een moment stil is gevallen. Als er iets is wat ook maar weer blijkt uit de afgelopen periode is dat een bedrijfsjurist oplossingsgericht problemen (eufemistisch ‘uitdagingen’ genoemd door managers) te lijf gaat. Kom met een juridische gordiaanse knoop bij een bedrijfsjurist en je gaat uit de knoop weer weg. Die oplossingsgerichtheid richt zich vooral op de actualiteit. De waan van alle dag brengt nieuwe en oude problemen met zich mee, die bedrijfsjuristen dan oplossen.   Het coronavirus is natuurlijk hét voorbeeld van een crisissituatie die acuut genoeg is om direct op te pakken. En dat is n

Kaderen of niet, that's the question

Binnen de werkgroep duurzaamheid ontspon zich een discussie. Niets nieuws onder de zon natuurlijk, zet een groep juristen bij elkaar en dan krijg je die automatisch. De discussie ging over het al dan niet scharen van mensenrechten onder duurzaamheid. Focus op milieu of integrale blik? Het kaderen van het aandachtsgebied van de werkgroep was natuurlijk wel belangrijk. De discussie vond plaats voor de uitspraak door de Hoge Raad in de Klimaatzaak Urgenda , waarin de relatie tussen schade door klimaatverandering en mensenrechten werd bevestigd. En ja, dit ging natuurlijk om verplichtingen van de Staat, maar toch. De discussie vond ook plaats voor de nieuwjaarsbijeenkomst van het Nederlands Genootschap van Bedrijfsjuristen afgelopen januari, waar Professor Cees van Dam sprak om mensenrechten voor het voetlicht te krijgen bij de bedrijfsjuristen, nadat hij vorig jaar juni in een artikel in het NRC advocaten al opgeroepen had om niet weg te kijken bij mensenrechtenschendingen door b

Ver van mijn bed?

We zitten er middenin. De transitie naar een circulaire economie vindt plaats terwijl je dit blog leest. Of je het ermee eens bent of niet, het noodzakelijk vindt of het bestempelt als modegril.  It giet oan .  En dus...? Daar zit je dan als bedrijfsjurist met het inkoopcontract van een leverancier uit Vietnam ter controle voor je neus, als Legal Counsel in de board room met de CFO die het hoogste woord voert over shareholders value of als compliance manager die de corporate governance vorm moet geven. Wat moet je ermee in relatie tot die transitie?  Want die transitie vraagt om een fundamentele verandering bij bedrijven, maar welke en hoe? Vanuit overheden worden striktere milieu-eisen opgelegd, er komen hogere belastingen op grondstoffen, stakeholders value is niet alleen een linkse hobby en klimaatverandering, tja...  Laten we nog even teruggaan naar eind vorig jaar. D e Hoge Raad oordeelde in de Urgendazaak dat het hof mocht beslissen dat de Nederlandse Staat verplic